شستن و دیدن !!

بسم الله ...

شب جمعه ی آخر سال است و دل من ...

احساس میکنم خاصیت ما آدمها اینه که داشته های خود را نمی بینیم . نیمه پر لیوان چرا دیده نمیشود؟ نمیدانم!

شده ایم اهل غر زدن و نق و نوق کردن هایی که بعضا خودمان هم میدانیم الکی است . خواسته هایی که چه بسا چند سال آینده بگوییم الحمدلله و چه بهتر که نشد یا شد .

بااین طرز دید و رفتار کاری از پیش نمی بریم و فقط و فقط خودرا خسته کرده ایم و همین چند صباحی هم که در این دنیا نفس میکشیم برای خود تلخ میکنیم و با دلی ناخوش از اینجا رخت بر می بندیم.

ناخود آگاه در ورطه ی ناشکری می افتیم و برکات می رود .

انگار روی تردمیل دنیا می دویم ولی به مقصد نمیرسیم.

خدا کند خدا مارا به خودمون واگذار نکند که واویلا.

شاید حضرت به عنوان نمونه فرمودند " النعمتان مجهولتان الصحه و الامان "

صحت و امنیت دو نعمت مغفول مانده بین ما آدمی زاد هاست.

قطعا تصدیق میکنید که تا مریض نشده ایم قدر سلامت را نمی فهمیم و ...

ولی شاااید اگر بگویم ما انسانها خیلی از نعمت ها را اصلا نعمت نمیدانیم و عادی از کنارش گذر میکنیم و واقعا قدرش را نمیدانیم بیراه نگفته ام .

بنشینیم و شمارش کنیم انواع و اقسام نعمت هایی را که خدا به ما ارزانی داشته ولی برای ما مجهول و مغفول مانده است.

مثلا نعمت اکسیژن . نعمت قوه سامکه مثلا و امثالهم

راست گفت سهراب که چشمها را باید شست و جور دیگر باید دید !