خوف و رجاء

بسم الله

قدیم ها که اهل وعظ و خطابه منبر میرفتند و برایمان ازمعارف میگفتند بیشتر صبغه ای انذارگونه داشت و باعث میشد خکیر مایه خوف در وجودمان پررنگ تر از رجا شود ؛ اما امروز برعکس شده و همه از رحمت میگویند و از رجا و امیدواری .

میخواهم بگویم که شاااااااااااااااید هردو سبک ایراداتی داشته باشد .

بیش از حد هم از رحمت واسعه الهی بگوییم منجر به اباحه گری میشود و اگر پیاز داغ خوف و عقاب را هم اگر زیاد کنی ناامیدی در پی دارد .

چه کنیم؟؟

بیاییم به فرمایش خود خدای تبارک و تعالی و حضرات معصومین تاسی کنیم و هم از خوف بگوییم و هم از رجا

هم از عقاب خدا و هم از ثواب خدا

بگوییم رحمتش همه ی ذرات وجود را فراگرفته ولی این راهم گوشزد کنیم که " شدید العقاب " است و ...

همین . یاعلی