دل به کار بده !!!

بسم الله الرحمن الرحیم

اولا عذر حقیر را بپذیرید بابت اینکه چند صباحی حضوری فعال نداشتم .

ثانیا دعاگو و نائب الزیاره همگی بزرگواران در حرم مطهر رضوی بودم و به نیابت از همه زیارت امین الله خواندم.

ثالثا تشکر از الطاف عزیزانی که دعاگوی مادرم بودند . انشالله بر دعاهایشان ادامه دهند.

و اما ....

داشتم فکر میکردم چرا از زندگی آنطور که باید و شاید لذت نمیبریم.

اصلا میشود اسم این اعمال و رفتار روزانه ما را زندگی گذاشت یا نه؟

و بسیاری از ازین دست سوال ها و دغدغه ها که به ذهنم خطور میکند.

به ذهن ناقص ام رسید اینکه : چون در هر شانی از شئون این زندگی که وارد میشویم با جان و دل وارد نشده، لذا حظ و بهره ی کافی را هم نمی بریم.

فرقی ندارد در عبادات یا زیارات یا خوردن و خوابیدن و تحصیل و تدریس و تفریح و ...

بقول آن ضرب المثل معروف " دل به کار " نمی دهیم !!!

قطعا برای شما هم پیش آمده که سر سفره ی ناهار هستید اما اصلا با خیالی راحت غذا را میل نمیکنیم.یا حواسمان به تلویزیون و تماشای فلان برنامه است یا سرکی به گوشی همراه می کشیم. و ...

موقع درس خواندن حواسمان به گوشی همراه است و یا حتی وقتایی که در شبکه های مجازی سیر میکنیم هم با دلی آرام نیستیم و نگران مثلا دروس عقب مانده ایم

و امثال ذلک از این حرفها

در عبادت هم که هستیم فکرمان هزار جا هست و میچرخد و ...

تفریح میرویم اما آنقدر خود را با هزار جور بحث های تنش زای زندگی روزمره درگیر میکنیم که لذت کافی را از تفریح نمیبریم.

خدا حفظ کند یک استادی داشتم در آن ایام دانشجویی  ( انشالله رای بالایی بیاوردند برای مجلس خبرگان ) میفرمود : چرا عده ای در عین حالی که روزانه کیلومتر ها راه میروند ولی مثلا لاغر نمیشوند؟؟ چون به نیت لاغری راه نمی روند. راه می روند اما فکرشان یا بهتر بگویم دلشان مشغول پیاده روی برای لاغری نیست. لذا نتیجه نمیگیرند.

واقعا هم انگار همینطور است.

زندگی لذت بخش آن است که موقع انجام هرکاری کاملا روح و دل و فکرمون رو صرف اون کنیم و صد در صد منعطف کنیم خیال را در آن عمل .

ببخشید اگر ناقص بیان کردم.

دعااااااااااااااااااااااا کنید