یکی از نوکر های امام حسین علیه السلام ...

بسم الله

العلماء ورثه الانبیاء

اولین سالگرد رحلت عالم ربانی و عارف واصل حضرت آیت الله انصاری شیرازی فرا رسید .

گفتم چند سطری به پاس و به قدر این مرد الهی بنویسم

همین اواخر عمرشون بود که توفیق شد شبی برسم منزلشون. هر چند ایشان بدلیل بیماری حتی قادر به صحبت هم نبودند ولی همین یک ساعتی که کنار تختشون نشستم و بوسه بر دست و صورتشون برایم غنیمت بود .

حتما دیده اید یا شنیده اید که وقتی کسی ایشون رو " آیت الله " خطاب میکرد به شدت ناراحت می شدند و اشک از گونه هاشون سرازیر می شد .

دیدم که  یکی از علما که به دیدار ایشون اومده بود عاجزانه ازشون درخواست داشت و میفرمود که جناب استاد فردای قیامت ما را شفاعت کنید.

         

از ایشان قطعا خاطرات و درس های بسیاری نقل شده است که الان مجال گفتنش نیست

ولی نکته حائز اهمیت در مورد این عالم وارسته و بقیه علما اینکه :

اگر علمای ما عالم شدند و به مقامات عالیه در تقوی و دیانت و پارسایی رسیدند همه و همه بخاطر این بود که خوب فهمیدند  کدام خانه را دق الباب کنند و پیش چه کسانی زانو بزنند و نوکری کنند .

دستخط خود آیت الله گویاست و دیگر حرفی برای گفتن ندارد .

خدا به ما هم فهم بدهد که بفهمیم و قدر بدانیم نوکری آل الله را

روحش شاد .