بک یاالله در زندان

بسم الله الرحمن الرحیم

راستش از وقتی اسباب کشی کردم و اومدم خونه نو(بلاگ)  اصلا دست و دلم به قلم نمیره که بخوام مطلبی بنویسم . و البته سرم هم کمی شلوغ بود

تا باشه از این شلوغی ها ولی

ان شاء الله که شبهای قدری پر رزق و روزی مادی و معنوی پشت سر گذاشته باشیم

این ایام هم برام شیرین بود و هم تلخ

امسال  فضای متفاوتی  رو تجربه کردم

دو شب قدر توفیق داشتم در جمع زندانیان بروم و باهم احیا بگیریم.

خیلی متاثر میشدم از دیدن چهره های جوان و هم سن و سالی که به جرم های مختلف حبس میکشیدن و نیز از اینکه همه دلهاشون گرفته بود و پس از جلسه همه میگفتن دمت گرم که اومدی و بازم بیا و دلمون باز شد و ....

و البته خوشحال و شکر گذار خدا که منو واسطه کرد تا شبهای قدر رو اونجا برم و با این قشری باشم که معمولا جز فراموش شدگان اند.

 

خیلی فکرم مشغول شده که واقعا چرا باید یه عده از ما آدم ها  کارمون به این جور جاها کشیده بشه و سر از زندان بخواهیم در بیاوریم؟

چرا عده ای جاشون اونجا میشه و عده ای نمیشه؟

واقعا نمیشه همه تقصیر رو گردن رفیق ناباب انداخت هر چند بی تقصیر هم نیست ولی این همه ماجرا نیست.

دوست داشتم ساعتها بنشینم و از تک تک شون بپرسم تو که می توانستی الان برای خودت صاحب زندگی پاک و با آرامش وباخدا باشی چرا الان اینجایی؟؟

 

شاید نوع تربیت و محیطی که در آن رشد و نمو کرده اند باعث شده و یا شاید یک لحظه غفلت و ندانم کاری

ولی هر چه باشد میتوانستند مثل خیلی از خلق الله از اختیاری که خدا به ما ارزانی داشته درست و بجا و به موقع استفاده کنند.

 

نمیدانم چه بگویم ولی میدانم که گرفتارند خیلی از اینها و واقعا باید براشون دعا کنیم تا خدا اسباب هدایت و اسباب زندگی سالم رو به اونها بده

و البته خود من هم خیلی بیشتر از اونها محتاج به لطف خدا بوده و هستم.

 

تو دلم به خودم گفتم نکنه یه وقت خودت رو برتر از اینها ببینی.

شاید برای تو هم اتفاق بیفتد.

 

التماس دعا شدیداااا