اسمش را گذاشته ایم سلوک

هو الرئوف

یک زمانی برامون تعریف میکردند که مرحوم شیخ جعفر شوشتری اعلی الله مقامه رفته بودند به باغی . الاغی آمد و بارش را خالی کرد و سری هم تکان داد و رفت .

شیخ جعفر شروع کرد به گریه کردن و گفت چارپا با زبان بی زبانی به من گفت آشیخ من بارم رو به منزل رسوندم . تو هم آیا رسانده ای ؟؟؟

.

.

.

امروزه گویا عده ای در توهم سیر وسلوک هستند و میخواهند مثلا به مراتب عالیه برسند اما ...

اما واقعا خودشان هم نمیدانند دنبال چه اند.

در پی معنویت ایم اما نه از راه و چاهش .

چند مدتی قبل محضر یک ولی خدا بودم. جوانی آمده بود و میگفت من میخواهم اهل ریاضت شرعیه بشوم ولی پدر و مادرم  راضی نیستند و نمیگذارند مثلا من روزه بگیرم و کذا و کذا . راهنمایی میخواست

خوشم آمد از حضرت آیت الله . بلافاصله فرمود اطاعت امر پدر ومادر خودش ریاضت است و به کمال میرساند شمارا .

تفکر اون جوان این رو نشون داد که انگار سوراخ دعارو گم کرده بود . آب در کوزه بوده و وی تشنه لب تشریف داشته.

من و امثال من هم خیلی واحسرتا میخوریم که چرا مثل فلانی ها استاد نداریم و ندیده ایم . اما میتوانیم در و دیوار و بچه و بزرگ و کوچک رو برای خود استادی فرض کنیم و عبرت بگیریم اما .....

شاید ادامه داشته باشد ...

هنوز تصمیمی قطعی ندارم !