اگر قبرستان جایی است که مردگان را در آن به خاک سپردهاند، پس ما قبرستاننشینان عادات و روزمرگیها را کی راهی به معنای زندگی هست؟ اگر مقصد پرواز است، قفس ویران بهتر. پرستویی که مقصد را در کوچ مییابد از ویرانی لانهاش نمیهراسد...
*** ای شهید، ای آن که بر کرانهی ازلی و ابدی وجود بر نشستهای، دستی بر آر و ما قبرستاننشینانِ عادات سخیف را نیز از این منجلاب بیرون کش.
چه
خوشبختی بزرگی ست بدبختی های کوچک ! روح های اندکی که از رنجهای حقیر به
ناله می آیند، دردهای روزمره گرفتارشان میکند ، قدر سعادت بزرگی را که
خداوند نصیبشان کرده است نمی دانند . اینها از لذتهای روزمره و نعمتهای
ریخته پاش هم غرق شور و شعف میشوند . این دنیا ، برای این دلها بهشت است .
کامی که با آب نبات شیرین می شود چقدر آسان میتواند خوشبخت باشد .
دکتر علی شریعتی / آثار گونه گون / صفحه 75